Potencjał gier - to co różni gry

Co decyduje o potencjale dydaktycznym i jakie gry są najbardziej dydaktyczne. 

Które gdy są wychowawcze i z czego to wynika. 

Jakie spośród zwykłych gier nadają się do terapii i od czego zależy ich przydatność.

Które gry najwolniej zużywają się jako narzędzie nauki, wychowania terapii.

Dzięki czemu gry ucząc, wychowując i dokonując terapii nie przestają bawić.

Te oto tajemnice sukcesu nauczyciela, wychowawcy i terapeuty w stosowaniu nowoczesnych technologii odkrywa artykuł.

Do czego stosować gry kmputerowe w dydaktyce wychowaniu i terapii

Praktyczne możliwości zastosowań gier w dydaktyce , wychowaniu i terapii.

Możliwości wykorzystania gier pod kątem nauczania, wychowania i terapii związane są z kilkoma podstawowymi grupami działań. Do czego zatem można zastosować gry komputerowe?? Do każdego z poniższych działań można znaleźć wiele stosownych gier.

Potencjał gier - to co wspólne.

 Wspólny potencjał gier.

Gry oprócz swego indywidualnego potencjału mają potencjał wspólny. Wspólny na różnych poziomach pokrewieństwa gier. Poziom najbardziej ogólny to poziom ogółu gier. Wszystkie gry, bez względu na rodzaj i platformę.

Po pierwsze z samej definicji wynika że gry łączą zabawę z nauką, naukę z zabawą. To zaś oznacza że rośnie szansa na to, iż uczeń z własnej inicjatywy podejmie to działanie (zacznie grać), którego efektem (choćby drugoplanowym, a może nawet nie do końca uświadomionym przez gracza) będzie wzrost stanu wiedzy, lub umiejętności. Oznacza również że będzie skłonny do zwiększonego wysiłku , którego jednakże nie odczuje jako wysiłek.

Co to gry i dlaczego zwykłe lepsze od edukacyjnych

Wyniki badań naukowych wskazują że gry edukacyjne nie cieszą się zbytnim zainteresowaniem. Mimo to gracze odnoszą z gier więcej korzyści dydaktycznych , wychowawczych , a nawet terapeutycznych  niż może się wydawać im samym.

Potencjał edukacyjny, wychowawczy i terapeutyczny gier - nowy cykl artykułów

Gry komputerowe - degeneracja dzieci czy niewykorzystany potencjał?

Potencjał edukacyjny gier jest zróżnicowany ogromnie i choć faktycznie istnieją gry które ogłupiają, "odmóżdżają" jak mawiają moi znajomi, to wiele z gier ma potencjał którego wielu dorosłych, w tym nawet "specjaliści" (dyplomowani i samozwańczy, faktyczni i papierowi) nie potrafią (a może nie chcą) dostrzec.