Co to gry i dlaczego zwykłe lepsze od edukacyjnych

Wyniki badań naukowych wskazują że gry edukacyjne nie cieszą się zbytnim zainteresowaniem. Mimo to gracze odnoszą z gier więcej korzyści dydaktycznych , wychowawczych , a nawet terapeutycznych  niż może się wydawać im samym.

 

Potencjał gier czyli ... potencjał czego?

W tym na pozór banalnym , retorycznym wręcz pytaniu, kryje się bardzo ważna, a zarazem nadzwyczaj słabo przez „specjalistów” rozumiana kwestia: czym jest gra??
Szanowni profesorowie doktorzy habilitowani!!! NIE jest grą dowolny program komputerowy, ani zestaw przedmiotów!! NIE jest grą jakikolwiek „algorytm postępowania” mający udawać rzeczywistość albo tworzyć własną, tylko dlatego że użytkownik ma jasno określony cel, zasady, narzędzia, możliwości działania itd. Aby daną rzecz lub zjawisko nazywać grą potrzebny jest element o którym wielu utytułowanych znawców zapomina (choć zdanie wcześniej z nabożną czcią deklarowali uwielbienie dla dokonań Korczaka , który ten element wskazywał jako nadzwyczaj istotny). ZABAWA!! ROZRYWKA!! PRZYJEMNOŚĆ!! (Tak przy okazji: zabawa wcale nie musi mieć ustalonych , a tym bardziej sztywnych reguł, ani nawet celu – sama w sobie zabawa jest celem!! Wiem : to niezgodne z metodologią... teoriami... ale zgodne z rzeczywistością!! A ten blog jest o rzeczywistości a nie o komforcie czyiś teoryjek.

Podstawowe rodzaje gier.

Kolejne kwestie do wyjaśnienia to określenia grup gier / typów które nie tylko ja w tym blogu ale i gracze używają do odróżnienia znacząco różniących się gier komputerowych.

Gry pudełkowe.

Gry pudełkowe to nazwa którą w tym blogu określam „duże gry”. Zwykle są to rozbudowane aplikacje (pliki wykonywalne exe) wraz z licznymi bibliotekami dynamicznymi (dll) plikami garficznymi, dźwiękowymi i wieloma innymi. Całość jest zwykle instalowana da dysku twardym konkretnego komputera i na tym komputerze uruchamiana . Od swych początków, przez wiele lat, gry tego typu były dostępne w sklepach  na typowych dla danej epoki nośnikach:  dyskietki, krążki CD, krążki DVD. Dziś coraz popularniejsza jest dystrybucja tych gier za pomocą internetu. W sklepie kupowane jest tylko prawo do wykorzystywania gry wraz z odpowiednim kodem (aktywującym grę). Nawet jeśli w zakupionym zestawie znajduje się krążek to często program instalacyjny pobiera pliki do instalacji ze strony producenta gry.

Gry przeglądarkowe.

Gry przeglądarkowe inaczej gry flash albo gry internetowe lub gry online. Te gry zostały utworzone w technologii  Adobe Flash i w 99,99 % przypadków gracz gra w nie łącząc się z internetem. Granie bez dostępu do internetu w niektórych przypadkach jest możliwe wymaga jednak pobrania gry na własny komputer, a to rzadko jest możliwe. Jeśli jest możliwe to gra może wymagać zainstalowania tzw „serwera apache”. Tyle tytułem prezentacji ciekawostki. Dalej opisywać będę już tylko typowe ich wykorzystanie – czyli poprzez internet. Bez względu na wspomnianą nietypową możliwość grania, gry internetowe są otwierane (tak jak wszystkie witryny internetowe) poprzez przeglądarkę internetową. Stąd ich kolejna nazwa: gry przeglądarkowe.

Uczniowskie i nauczycielskie mity o grach.

 Gra to działania które jako ważny składnik ma rozrywkę, frajdę, zabawę!! Co z tego wynika??  Ano to że wiele tzw „gier edukacyjnych” nie jest grami!!! To jakieś symulacje, kwizy, zgadywanki i inne, ale to nie gry!! Bo ucząc ... NIE bawią!! Skutek jest taki że łatka „gra edukacyjna” często skazuje dany program na bezużyteczność, gdyż gracze nie chcą w nią grać. Określenie „gra edukacyjna” postrzegane jest jak sprzeczność sama w sobie: jeśli edukacyjna to nie gra! Taki mit funkcjonuje w głowach graczy (uczniów). Ale i głowy dydaktyków, wychowawców, terapeutów nie są wolne od mitów i z góry ustalonych osądów. Mit pierwszy już wskazałem: „zwykłe” gry ogłupiają. Jest i drugi mit, równie groźny: uczyć, wychowywać, działać terapeutycznie mogą tylko specjalne gry. W połączeniu z mitem że gra edukacyjna, wychowawcza, terapeutyczna musi być nadzwyczaj przepojona „wartościami” , zaś zabawa ma marginalne znaczenie … Tak właśnie powstają gry edukacyjne nie będące grami.

 Jak przerwać to błędne koło?? Poprawa jakości gier edukacyjnych na pewno jest słuszna, ale ważniejsze jest wykorzystanie zwykłych gier. Dlaczego zwykłe gry są lepsze od edukacyjnych?? Zwykłe gry nie tylko są lepszej jakości, ale są lepiej postrzegane przez rówieśników graczy!! Możliwość pochwalenia się sukcesami w grze, rozmowy o grze, zdobycia uznania kolegów poprzez dokonania w grze ma nader istotne znaczenie. Podczas gdy osiągnięcia w zwykłej grze często bywają podwaliną sukcesu towarzyskiego, to sam fakt grania w grę edukacyjną może stać się przyczyną pogorszenia pozycji w grupie. Granie w gry edukacyjne to obciach lub co najwyżej obowiązek (nawet jeśli przyjemny to raczej przedstawiany rówieśnikom jako przykry). W wyjątkowo dobrym przypadku granie w gry edukacyjne jest bez znaczenia dla pozycji w grupie rówieśniczej. Granie w grę edukacyjną może być postrzegane jak … terapia kalek. Tym samym grający w grę edukacyjną zyskuje … odium kaleki. Na jakiej podstawie tak twierdzę? Lata doświadczeń własnych i obserwacji forów.

 Z drugiej strony w czołówkach gier wszech czasów utrzymują się gry o znacznej wartości dydaktycznej, wychowawczej i terapeutycznej. Gra wszech czasów intensywnie rozwija umiejętności postrzegania przestrzeni (dwa wymiary), nie zawiera ani jednego elementu agresji i jest uznawana za nadzwyczaj pozytywnie stymulującą mózg. Wiele bardzo dobrych gier wykorzystuje wiedzę, fakty, realne umiejętności jako towar!! Odpowiednio zapakowany i rozreklamowany cieszy się na tyle wielką popularnością że twórcom przynosi niebagatelne dochody. W skali Polski – wiele milionów zł co roku! Zatem bezsprzecznie wiedza  może być i jest atrakcyjna dla współczesnych nastolatków, młodzieży dorosłej i kilkulatków. Wystarczy korczakowską maksymę potraktować poważnie wybierając narzędzia nauki. Tak tak!WYBIERAJĄC , a nie tworząc, bo tworzenie gier to proces długotrwały i raczej niewykonalny dla większości dydaktyków, pedagogów, terapeutów (chyba ze są informatykami, albo mają wprawę w wykorzystaniu platform służących do prostego tworzenia gier), a i wywarzanie otwartych drzwi do najsensowaniejszych pomysłów nie należy. Drzwi zaś są szeroko otwarte - potencjał zwykłych gier ogromny, co mam nadzieję jasno przedstawię w kolejnych postach z tego cyklu.

Jeszcze jedno wypada wyjaśnić: cóż to za gra: gra wszech czasów ? Oczywiście Tetris!!

Skoro najważniejsze kwestie jasne to zapraszam do zapoznania się z potencjałem gier jaki mnie udało się dostrzec.

=====================